Adam Didur jako Borys Godunow między 1910 a 1915 rokiem, George Grantham Bain Collection (Library of Congress), no known copyright restrictions
Adam Didur jako Borys Godunow między 1910 a 1915 rokiem, George Grantham Bain Collection (Library of Congress), no known copyright restrictions

ADAM DIDUR

Śpiewak operowy, bas. Solista nowojorskiej Metropolitan Opera, pedagog.

Ur. 24.12.1873 w Woli Sękowej – zm. 7.01.1946 w Katowicach.

Po ukończeniu gimnazjum rozpoczyna naukę w seminarium nauczycielskim we Lwowie. Wstępuje do chóru studenckiego na Uniwersytecie Lwowskim. Dodatkowo pobiera lekcje śpiewu u Walerego Wysockiego w Galicyjskim Towarzystwie Muzycznym. Dzięki prywatnemu stypendium ufundowanemu przez melomana, urzędnika kolejowego Jana Raspa, wyjeżdża na studia muzyczne do Włoch. Lata później, u szczytu kariery śpiewaczej, Didur odwdzięcza się swojemu mecenasowi. Kupuje dla niego mianowicie niewielki majątek pod Sanokiem.

Karierę operową rozpoczyna w roku 1894. W kolejnych latach występuje w lwowskim Teatrze Wielkim oraz na wielu scenach włoskich teatrów operowych, w Kairze i Aleksandrii, w Brazylii i Argentynie, wreszcie – w latach 1903-1906 w mediolańskiej La Scali. W roku 1914 zostaje solistą sławnej Metropolitan Opera. Na scenie nowojorskiej i z gościnnymi występami występuje w sumie ponad 900 razy.

Śpiewak Adam Didur podczas zwiedzania Krakowa, 1927, domena publiczna
Adam Didur podczas zwiedzania Krakowa, 1927, domena publiczna

Wyróżnia się głosem o rozległej skali, pozwalającej mu śpiewać niektóre partie barytonowe, a także znakomitą techniką i talentem aktorskim. Najsłynniejsze kreacje operowe Adama Didura to tytułowy Borys Godunow w operze Musorgskiego, Mefisto w „Fauście” Gounoda i Don Basilio w „Cyruliku sewilskim” Rossiniego.

Od początku lat 30-tych poświęca się nauczaniu, prowadzi klasę operową w Lwowskim Konserwatorium Muzycznym. Kieruje najpierw Operą Lwowską, a następnie, od połowy 1939 roku, Teatrem Wielkim w Warszawie. Podczas wojny prowadzi w stolicy lekcje śpiewu. Po wojnie osiada na Śląsku, gdzie z sukcesem tworzy Państwową Operę Śląską w Bytomiu.

Pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.

Korzystano z: „Adam Didur – człowiek całkowicie spełniony” J.S. Kiczor w: dziennikteatralny.pl, Wacław Panek „Adam Didur – bas wszechczasów” maestro.net.p

FILM, TEATR, SCENA