AUGUST ZAMOYSKI
Rzeźbiarz, pedagog, profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Rio de Janeiro.
Ur. 28.06.1893 w Jabłoniu na Lubelszczyźnie – zm. 1970 w Saint-Clar-de-Rivière we Francji.
BERLIN
Pracuje w Berlinie u kamieniarza i snycerza meblowego. Zostaje uczniem, a następnie asystentem, rzeźbiarza Josepha Wackerle w Berlinie i Monachium. Początkowo tworzy dzieła w nurcie ekspresjonizmu, kubizmu i futuryzmu syntetyzując przedstawiane postaci ludzkie do form przenikających się brył. Stara się jednocześnie oddać charakter konkretnego modela. Później rzeźby przybierają formy nieco bardziej realistyczne.
FRANCJA
W roku 1923 wyjeżdża do Francji. Tworzy, uczestniczy w dziesiątkach wystaw. Nie można odmówić artyście fantazji, na przykład, przyjmując zakład, w trzy tygodnie rowerem pokonuje trasę z Paryża do… Zakopanego.
BRAZYLIA
W roku 1940 udaje się do Brazylii. Na zaproszenie Ministerstwa Kultury prowadzi tzw. Wolny Kurs Rzeźby. W marcu 1941 roku przyjmuje profesurę w Szkole Sztuk Pięknych w Rio de Janeiro. Naucza technik rzeźbienia w kamieniu, brązie, glinie i gipsie. Jego uczniami są między innymi Franz Weissmann, Bellá Paes Leme, Vera Mindlin i José Pedrosa. Współpracuje również z Centralnym Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny.
Najsłynniejsze dzieła Zamoyskiego w Brazylii to pomnik Chopina w Rio de Janeiro oraz „Nu”, czyli rzeźba z brązu przedstawiająca nagą kobietę, wystawiona w Muzeum Sztuki Pampulha w Belo Horizonte.
Na rok przed opuszczeniem Brazylii, na międzynarodowym Kongresie Filozoficznym w São Paulo, August Zamoyski wygłasza programowy wykład „Sztuka i substancja”.
Od roku 1955 mieszka i tworzy we Francji, rozpoczyna ekspresjonistyczny okres twórczości. „Sztuka jest owocem doświadczenia mistycznego, a nie widzenia optycznego” oraz „sztuka nie jest tworzeniem, lecz odkrywaniem Stwórcy” pisze w listach do Józefa Czapskiego i prof. Władysława Tatarkiewicza. Umiera w roku 1970 w Saint-Clar-de-Rivière.
Korzystano z: culture.pl, augustzamoyski.eu, polskifr.fr
Foto: commons.wikimedia.org, domena publiczna
