Władysław Folkierski siedzący między Tadeuszem Stryjeńskim a Ernest Malinowski, 1874, domena publiczna
Władysław Folkierski siedzący między Tadeuszem Stryjeńskim a Ernest Malinowski, 1874, domena publiczna

WŁADYSŁAW FOLKIERSKI, LADISLAS FOLKIERSKI

Matematyk, inżynier budowlany, profesor uniwersytetu w Limie.

Ur. 24.10.1841 w Warszawie – zm. 24.04.1904 w Zakopanem.

Kończy wydział inżynierii w Wielkoksiążęcej Badeńskiej Szkole Politechnicznej w Karlsruhe, następnie studiuje w paryskiej Szkole Dróg i Mostów, a później na Sorbonie. Jest współzałożycielem polskiego Towarzystwa Nauk Ścisłych w Paryżu. W tym czasie redaguje także „Pamiętnik Towarzystwa Nauk Ścisłych”.

Na wieść o wybuchu powstania styczniowego wraca do Polski i zgłasza się do oddziałów powstańczych. Po upadku powstania Władysław Folkierski wraca do Paryża. Kończy studia z tytułami inżyniera dróg i mostów i licencjata nauk matematycznych oraz nauk fizycznych.

W 1870 publikuje swoją najbardziej znaną pracę naukową, czyli „Zasady rachunku różniczkowego i całkowego z zastosowaniami”, którą później wielu uznaje za najlepszą polską książką naukową XIX wieku.

W latach 1870-71 bierze udział w wojnie francusko-pruskiej. Za służbę jako oficer służby elektrotechnicznej otrzymuje Oficerski Krzyż Legii Honorowej.

W roku 1873 otrzymuje zaproszenie od Edwarda Habicha, reprezentującego rząd peruwiański. Wyjeżdża do Limy, gdzie pracuje jako inżynier rządowy. Zajmuje się fortyfikacją portów La Punta i Callao podczas wojny Boliwii i Peru z Chile. Później odbudowuje zniszczoną linię kolejową Mollendo-Arequipa-Puno wraz z jej przedłużeniem do Cuzco. Jednocześnie kieruje budową linii telegraficznej pomiędzy Puno a Cuzco.

W roku 1874 opracowuje własny projekt mostu wiszącego, taniego w produkcji i łatwego w transporcie i montażu.

Wykłada na uniwersytecie w Limie latach 1876-85, zaś w roku 1886 otrzymuje tytuł doktora honoris causa tej uczelni.

W 1889 roku powraca do Francji, gdzie uczestniczy w wykładach na temat nowej dziedziny wiedzy – elektrotechniki. Trzy lata później wraca do Polski, nie może jednak przedostać się do rodzinnej Warszawy ze względu na swój udział w powstaniu styczniowym. Trafia do Lwowa.

Spoczywa na zakopiańskim cmentarzu na Pęksowym Brzyzku (sektor L-I-50)

Korzystano m.in. z: encyklopedia.pwn.pl