ROBERT REMAK
Profesor fizjologii na Uniwersytecie Berlińskim, histolog, embriolog, elektroterapeuta.
Ur. 26.07.1815 w Poznaniu – zm. 29.08.1865 w Bad Kissingen w Niemczech.
1
Urodzony w poznańskiej rodzinie żydowskiej. Jego ojcem jest drobny kupiec bez wykształcenia. W roku 1833 kończy Gimnazjum w Poznaniu i wyjeżdża do Berlina, aby studiować medycynę. Zajmuje się badaniami mikroskopowymi. Pracuje w klinice okulistycznej J. Ch. Jungkena, w prosektorium R. Froriepa i w klinice dziecięcej S. F. Bareza. Pierwsza praca pisemna Remaka, zatytułowana Vorläufige Mittheilung mikroskopischer Beobachtungen über dem inneren Bau der Cerebrospinalnerven und über die Entwickelung ihrerer Formelemente zbiera doskonałe recenzje. W roku 1838, po przedstawieniu wyników swoich badań w dwóch rozprawach, Robert Remak otrzymuje tytuł doktora medycyny i chirurgii. Rok później po raz pierwszy tłumaczy jedną ze swoich publikacji na język polski: O budowie nerwów i zwojów nerwowych.
2
Z racji żydowskiego pochodzenia nie może rozwijać kariery naukowej w Niemczech, toteż sam słynny Aleksander Humbold wstawia się za nim w Petersburgu, chcąc, żeby Remak objął pieczę nad katedrą fizjologii w Wilnie. Władze rosyjskie odmawiają jednak z tego samego powodu, co wcześniej niemieckie.
Od roku 1843 pracuje jako asystent w klinice terapeutycznej J.L. Schönleina, gdzie prowadzi badania patologiczne i embriologiczne.
3
Prawdziwy przełom w jego życiu następuje 23 maja 1847, mianowicie po uzyskaniu pozwolenia królewskiego habilituje się jako pierwszy prywatny docent pochodzenia żydowskiego na Uniwersytecie Berlińskim.
W roku 1849 wydział lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego proponuje Remakowi objęcie katedry anatomii patologicznej, patologii ogólnej i semiotyki, ten jednak odmawia.
W roku 1851 roku Robert Remak rozpoczyna kliniczną galwanoterapię w leczeniu schorzeń mięśniowych i neurologicznych. Opracowuje schemat podziału komórek, z którego wynika, że wszystkie istniejące komórki pochodzą z innych komórek, opisuje zwój nerwowy zapewniający automatyzm pracy serca żaby. W roku 1859 zostaje profesorem nadzwyczajnym w Berlinie.
Umiera w roku 1865 wskutek zakażenia wąglikiem. Pochowany na Cmentarzu Żydowskim w Berlinie.
Korzystano m.in. z: ipsb.nina.gov.pl, poznan.jewish.org.pl, elektro.info.pl, poznan.wikia.com
