KAROL POLLAK
Elektrotechnik, wynalazca nazywany „polskim Edisonem”.
Ur. 15.11.1859 w Sanoku – zm. 17.12.1928 w Białej (dziś część Bielska-Białej).
Uczy się w Sanoku, Stryju i Lwowie, od dziecka interesuje się elektrotechniką. Już w wieku 23 lat zakłada jedną z pierwszych w Polsce instalacji telefonicznych. Rok później wyjeżdża do Anglii, gdzie rozpoczyna pracę na stanowisku kierownika laboratorium w firmie The Patent Utilisation Co. Rozwija pasję wynalazczą, tworzy m.in. własny mikrofon, łącznik automatyczny do lamp elektrycznych i maszynę do druku w kilku kolorach.
OGNIWA WULKANICZNE
WYSTAWY ŚWIATOWE
Za prostownik komutatorowy oraz prostownik aluminiowy do przetwarzania prądu zmiennego na stały otrzymuje dyplom uznania i medal na Wystawie Światowej w roku 1893.

Następnie realizuje własny projekt połączenia frankfurckiej fabryki z resztą miasta poprzez linię tramwajową z szybkim ładowaniem akumulatorów na stacji końcowej.
W roku 1899 przenosi się na południe Francji i zakłada własne laboratorium. Rok później na wystawie międzynarodowej w Paryżu otrzymuje złoty medal za akumulator, a w 1902 we Lwowie za całokształt pracy – medal srebrny.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę powraca do kraju i wchodzi w skład grupy założycielskiej Polskiego Towarzystwa Akumulatorowego. Pollak otrzymuje w sumie 98 patentów.
Pochowany na cmentarzu w Bielsku-Białej.
Korzystano m.in. z: ipsb.nina.gov.pl, elektrotrendy.pl, artykuł prof. St. Wysockiego w „Przeglądzie elektrotechnicznym”