JÓZEF WARSZEWICZ
Naukowiec botanik, niestrudzony eksplorator dżungli Ameryki Środkowej, ogrodnik.
Ur. 8.09.1812 w Wilnie – zm. 29.12.1866 w Krakowie.
Studia na Uniwersytecie Wileńskim i pracę w tamtejszym ogrodzie botanicznym porzuca na wieść o wybuchu powstania listopadowego. Wstępuje następnie do polskiej armii. Po upadku powstania emigruje, studiuje w Berlinie i Poczdamie. W latach 1840-44 pracuje jako pomocnik ogrodnika w Ogrodzie Botanicznym w Berlinie.
W roku 1844 Józef Warszewicz zostaje wysłany, z rekomendacji samego Aleksandra von Humboldta, do belgijskiej kolonii w Gwatemali, by pozyskiwać nasiona i sadzonki dla ogrodów botanicznych i ogrodników z Europy. Udaje mu się uniknąć epidemii żółtej febry, której ulegają prawie wszyscy uczestnicy wyprawy. Pieszo i na mułach przemierza wszystkie praktycznie kraje Ameryki Środkowej. Zyskuje uznanie fachowością i nieustępliwością w poszukiwaniach nowych gatunków roślin. Szczególną estymą darzy orchidee.
Bierze udział w dwóch ekspedycjach naukowych: do Ameryki Środkowej w latach 1845-50 oraz do Ameryki Południowej w 1850-53.
Zbiorami botanicznymi wzbogaca uczelnie i ogrody z Gandawy, Berlina i Krakowa. Od 1854 jest pracownikiem Ogrodu Botanicznego w Krakowie.
Jego nazwiskiem nazwano ponad 40 gatunków i 3 rodzaje roślin, m.in. Warszewiczia, Warscewiczella, Warscaea, Canna warszewiczii i Stanhopea warszewicziana.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, kw. IX.
Korzystano m.in. z: „Polacy w Meksyku i Ameryce Środkowej” Maria Paradowska, Ossolineum 1985, „Curtis’s botanical magazine”, Vol. XVIII, London 1862
