WANDA DYNOWSKA, UMADEVI
Pisarka, tłumaczka, popularyzatorka kultury indyjskiej i filozofii hinduizmu w Polsce, joginka.
Ur. 30.06.1888 w Petersburgu – 20.03.1971 w Majsurze w Indiach.
Studiuje romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie w Lozannie, biegle mówi w sześciu językach.
Interesuje się teozofią, co skłania ją do rozpoczęcia starań o utworzenie Polskiego Towarzystwa Teozoficznego. W Paryżu poznaje Jiddu Krishnamurtiego, to spotkanie zmienia jej życie na zawsze. Zaczyna zgłębiać filozofię indyjską.
W roku 1921 Wanda Dynowska dostaje posadę redaktorki „Przeglądu Teozoficznego”, w którym publikuje wiele własnych tekstów. Dwa lata później zostaje sekretarzem generalnym nowego Polskiego Towarzystwa Teozoficznego.
W roku 1935 wyjeżdża do Indii, do aśramy Ramany Maharishiego. W późniejszych latach współpracuje też z Mahatmą Gandhim, który nadaje jej przydomek Umadevi. Włącza się w indyjski ruch niepodległościowy. Pracuje dla konsulatu polskiego w Bombaju. W roku 1944 zostaje współzałożycielką Biblioteki Polsko-Indyjskiej. Organizuje pomoc dla polskich uchodźców.
W roku 1960 decyduje się na pomoc osieroconym po inwazji chińskiej tybetańskim dzieciom. Uczy je, dożywia, załatwia ubrania, a także organizuje stypendia.
„Pokazać duszę Polski Indiom, choćby małej garstce ludzi żywych i otwartych… Pokazać duszę Indii Polakom, choćby nielicznym, szerokim i pozbawionym rasowych i religijnych przesądów, którzy kochają człowieka bez względu na to, jaką część świata zamieszkuje, którzy szanują i cenią twórczą myśl ludzką, bez względu na formy i symbole, w jakich się wyraża – oto jeden z głównych celów mego wieloletniego przebywania w Indiach.” [1]
Korzystano m.in. z: bosonamacie.pl, kresy24.pl [1]
