WISŁAWA SZYMBORSKA
Poetka, eseistka, krytyk, tłumaczka, felietonistka, laureatka Literackiej Nagrody Nobla z 1996 roku „za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”.
Ur. 2.07.1923 w Kórniku – zm. 1.02.2012 w Krakowie.
Przychodzi na świat jako Maria Szymborska, woli jednak używać drugiego imienia – Wisława.
Od roku 1929 mieszka w Krakowie. Podczas II wojny światowej uczy się na tajnych kompletach i pracuje jako urzędniczka na kolei. Po wojnie studiuje filologię polską oraz socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Debiutancki wiersz „Szukam słowa” ukazuje się w roku 1945 w „Dzienniku Polskim”. Od roku 1953 Szymborska prowadzi dział poezji i rubrykę „Lektury nadobowiązkowe” w tygodniku „Życie literackie”.
Pierwszy tomik, czyli „Dlaczego żyjemy”, wydaje w roku 1952. Staje się on swoistą przepustką do wstąpienia poetki do zacnego grona Związku Literatów Polskich.
Wydaje ogółem 13 tomików poezji i 9 zbiorów. Wiersze przetłumaczono na ponad czterdzieści języków.
W roku 1991 zostaje laureatką Nagrody im. Goethego, w roku 1995 zaś – Nagrody Herdera. Rok później poetkę uhonorowano Nagrodą Nobla „za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. W roku 2001 zostaje członkiem honorowym American Academy of Arts and Letters.
Umiera w lutym 2012, a dwa miesiące później ukazuje się ostatni, niedokończony tomik poetki – „Wystarczy”.
Zgodnie z jej wolą urna z prochami zostaje złożona w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Korzystano z: szymborska.org.pl, culture.pl, obliczaludzi.com, „Nic zwyczajnego. O Wisławie Szymborskiej” Michała Rusinka
Foto: commons.wikimedia.com
