ALEKSANDER JÓZEF WALIGÓRSKI
Inżynier intensywnie i na wielu polach, przede wszystkim w kolejnictwie i budownictwie wodnym, działający w XIX wieku na terenie Norwegii.
Ur. 26.02.1802 w Drugni – zm. 19.07.1873 w Paryżu.
Wykształcenie zdobywa w Korpusie Kadetów w Kaliszu, Szkole Wojskowej Aplikacyjnej w Warszawie i Szkole Artylerii, gdzie następnie sam naucza matematyki, geometrii i mechaniki.
W 1830 roku bierze udział w powstaniu listopadowym jako artylerzysta, dwukrotnie zostaje odznaczony krzyżem Virtuti Militari.
NORWEGIA
W 1838 roku, na zaproszenie kapitana artylerii Pedera Chr. Holsta, emigruje do Norwegii. Początkowo pracuje jako asystent dyrektora Zarządu Portów i Dróg Wodnych, następnie awansuje na stanowisko dyrektora Departamentu ds. Kanałów. Dzięki niemu powstają między innymi kanał żeglugowy w Moss i nowe trasy kolejowe na terenie całej Norwegii. Zajmuje się również wprowadzaniem zabezpieczeń przeciwpowodziowych, regulowaniem rzek i projektowaniem kanalizacji. Wysoko cenionym osiągnięciem Waligórskiego jest stworzona wraz z Haraldem N. S. Wergelandem w 1847 roku pierwsza mapa drogowa Norwegii.
W 1849 roku w uznaniu wkładu w rozwój Norwegii Waligórskiego przyjmuje do grona swoich członków Królewskie Norweskie Towarzystwo Naukowe w Trondheim.
W 1855 roku wyjeżdża na Krym, gdzie bierze udział w wojnie jako major w Dywizji Polskiej Kozaków Sułtańskich gen. Władysława Zamoyskiego. Po zakończeniu walk udaje się do Francji, gdzie przez kilka lat pracuje jako niezależny inżynier.
Na początku lat 60. XIX wieku wyjeżdża do Włoch, w okolice Genui, gdzie obejmuje stanowisko dyrektora Polskiej Szkoły Wojskowej. Uczy tam topografii, pomiarów, rysunku, a także chemii.
Po wybuchu powstania styczniowego, Waligórski wraz ze swoimi uczniami udaje się do Polski. Jako generał brygady bierze udział w walkach w Galicji i na Lubelszczyźnie.
Pod koniec życia wraca do Francji, gdzie walczy jako szeregowy żołnierz w wojnie francusko-pruskiej. Choć wiódł owocne i niezmiernie aktywne życie, ostatnie lata spędza w biedzie, umiera w polskim przytułku św. Kazimierza w Paryżu w 1873 roku. W konsekwencji spoczywa w zbiorowym grobie dla ludzi ubogich na cmentarzu d’Ivy w Paryżu.
W maju 2016 roku w Drugni odsłonięto symboliczny grób Aleksandra Waligórskiego – uroczystość objęta była honorowym patronatem ambasadora Norwegii.
Korzystano z: mojanorwegia.pl, no.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Józef_Waligórski, kielce.wyborcza.pl
Foto: commons.wikimedia.org, domena publiczna
