ROMAN OPAŁKA
Malarz, grafik, konceptualista.
Ur. 27.08.1931 w Abeville we Francji – zm. 6.08.2011 w Rzymie.
Studiuje przez dwa lata w łódzkiej PWSSP, później przenosi się na sześć kolejnych lat do warszawskiej ASP. Tworzy monochromatyczne kompozycje, abstrakcyjne rysunki, a także obrazy reliefowo modelowane pociągnięciami szpachli. Charakterystyczne dla jego sztuki są poziome podziały podłoża.
W połowie dekady lat sześćdziesiątych rozpoczyna swoją najbardziej znaną serię „Opałka 1965/1-∞”, obrazy wykonywane białym pigmentem na szarym tle, które przy każdym płótnie stawało się o 1% jaśniejsze od poprzedniego, tak aby ostatni obraz powstał bielą na bieli. Oblicza, że taki efekt osiągnięty zostałby przy obrazie nr 7 777 777 (nie udaje się osiągnąć takiej liczby). Każdą liczbę podczas malowania wymawia nagrywając na magnetofon. Ponadto do skończonego obrazu dodaje swoje aktualne zdjęcie. W roku 1966 odbywa się pierwsza wystawa indywidualna Opałki.
Za kwasoryt „Adam i Ewa” Roman Opałka otrzymuje Grand Prix na 7. Międzynarodowym Biennale Grafiki w Bradford, kolejne Grand Prix dostaje natomiast na 3. Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie. Ponadto w roku 1970 otrzymuje Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida. W roku 1995 reprezentuje Polskę na Biennale w Wenecji. Jego obrazy należą do najbardziej cenionych na rynku sztuki prac polskich artystów.
W rozmowie z Agnieszką Drotkiewicz Anatol Gotfryd wspomina: „Opałka był niezwykle mądry, na wszystko miał odpowiedź. Zorganizowałem kiedyś w Berlinie, w Galerii Narodowej, jego wystawę i przy tej okazji odbyła się publiczna dyskusja – ludzie pytali go o różne rzeczy, bo sztuka opałki jest prowokująca. Fantastycznie było słuchać, jak na to odpowiadał, jak on wszystko miał ułożone w głowie!”*
Artysta pochowany jest na cmentarzu w Le Mans w Kraju Loary we Francji.
Korzystano m.in. z: culture.pl, polskieradio.pl, * „Piano rysuje sufit” Agnieszki Drotkiewicz
