LUDWIK HIRSZFELD
Lekarz, bakteriolog i immunolog, twórca polskiej szkoły immunologicznej oraz seroantropologii.
Ur. 5.08.1884 w Warszawie – zm. 7.03.1954 we Wrocławiu.
NIEMCY
Ścieżkę naukową rozpoczyna na Wydziale Medycznym uniwersytetu w Wurzburgu, który już dwa lata później zamienia na Uniwersytet Berliński, jednocześnie zmieniając katedrę z medycznej na filozoficzną. Rok później zmienia zdanie raz jeszcze i ostatecznie wraca do medycyny. Otrzymując propozycję tematów pracy doktorskiej od jednego z profesorów, stwierdza, że są zbyt banalne i odmawia ich podjęcia. Słyszy o tym dyrektor zakładu naukowego, profesor Rubner, któremu postawa ta imponuje na tyle, że zapoznaje Hirszfelda z jednym z najlepszych niemieckich bakteriologów, Friedemannem. To u niego ostatecznie doktoryzuje się Hirszfeld w roku 1907 z pracą „Badania nad aglutynacją krwi i ich podstawy fizykalne”.
Tuż po doktoracie otrzymuje posadę w nowym Zakładzie Badania Raka w Heidelbergu, pod koniec roku 1908 przenosi się na oddział serologii. Tam dokonuje najważniejszych badań w karierze odkrywając tajniki grup krwi.
SERBIA
Po wybuchu I wojny światowej wyjeżdża do Serbii, aby leczyć chorych na dur plamisty, prowadzi szkolenia dla serbskich lekarzy i organizuje pracownię bakteriologiczną. Odkrywa, że dur roznoszony jest przez wszy, co pozwala na znaczne osłabienie rozwoju epidemii.
W trakcie II wojny światowej organizuje transfuzje krwi i zakłada kolejną pracownię bakteriologiczną. Przez swoje żydowskie pochodzenie szybko musi opuścić Zakład Higieny. Wkrótce potem trafia wraz z żoną do getta, gdzie prowadzi praktykę medyczną. Udaje mu się uciec w roku 1942, a dwa lata później zostaje prorektorem Uniwersytetu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie.
WROCŁAW
Po wojnie otrzymuje misję utworzenia Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Wrocławskim. Zostaje jego dziekanem. Prowadzi badania dotyczące patologii ciąży, dochodzenia ojcostwa, a także nowotworów i immunologii. W 1950 roku otrzymuje nominację do Nagrody Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny. W 1950 uzyskuje tytuł doktora honoris causa na Uniwersytecie im. Karola w Pradze, a rok później na uniwersytecie w Zurychu.
Pochowany na Cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
Korzystano z: spacerempowrocławiu.pl, moremaiorum.pl
Foto: ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, kwiecień 1933
