LESZEK KOŁAKOWSKI
Filozof, eseista, publicysta, prozaik, historyk filozofii, wykładowca m.in. w Oksfordzie i Yale.
Ur. 23.10.1927 w Radomiu – 17.07.2009 w Oksfordzie (Wlk. Brytania).
Dzieciństwo Leszka Kołakowskiego przypada na czas wojny, rodzice umierają wcześnie. Po wojnie rozpoczyna studia na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Angażuje się w działalność komunistyczną i przenosi do Warszawy.
W roku 1953 broni doktorat z pracą dotyczącą filozofii Barucha Spinozy. Współtworzy warszawską szkołę historyków idei. W 1957 zostaje kierownikiem katedry filozofii nowożytnej na Uniwersytecie Warszawskim i jednocześnie redaktorem naczelnym „Studiów Filozoficznych”.
Radykalnie zmienia swój pogląd na komunizm i zaczyna wspierać obóz antykomunistów. W konsekwencji władze odbierają mu prawo do wykładania i publikowania. Leszek Kołakowski decyduje się na emigrację.
Wyjeżdża do Paryża, później Montrealu, gdzie wykłada na uniwersytecie, w końcu do Kalifornii. W Stanach Zjednoczonych wykłada na Uniwersytecie Yale, University of New Haven, Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley oraz Uniwersytecie w Chicago. Ostatecznie przenosi się do Anglii, gdzie zostaje już na stałe. Od roku 1972 do 1991 jest wykładowcą na Uniwersytecie Oksfordzkim, od roku 1977 pełni też funkcję przedstawiciela KOR-u za granicą.
Początkowo propaguje filozofię oświecenia i sprzeciwu wobec religijnego sposobu myślenia, inspiruje się szczególnie Marksem i Nietzschem. W latach 60. jego poglądy filozoficzne przechodzą ewolucję, zaczyna interesować się wierzeniami i przeżyciami mistycznymi. W tym czasie zajmuje się też dogłębnymi analizami totalitaryzmu.
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Korzystano z: culture.pl, eszkola.pl
