ANTONI JURASZ
Współtwórca polskiej laryngologii, jeden z pionierów rynoskopii, konstruktor instrumentów medycznych. Wieloletni profesor Uniwersytetu w Heidelbergu.
Ur. 24.11.1847 w Spławiu (ob. część Poznania) – zm. 12.08.1923 w Poznaniu.
W 1867 roku rozpoczyna studia medyczne na Uniwersytecie w Greifswaldzie. Cztery lata później uzyskuje dyplom lekarza i doktorat. Z takim wykształceniem przyjeżdża do Krakowa, z zamiarem uzyskania posady na Uniwersytecie Jagiellońskim. Plan jednak nie powodzi się i Jurasz zmuszony jest powrócić do Niemiec. Osiada w Heidelbergu, gdzie pracuje przez kolejnych 35 lat.
Jako asystent na uniwersyteckiej poliklinice dostaje zadanie udoskonalenia badania laryngoskopowego. Tam też jako jeden z pierwszych z pełnym sukcesem podejmuje się operacji usunięcia polipa z krtani. Jako jeden z pionierów rynoskopii (dziś powszechnej metody diagnostycznej badania jam nosowych), konstruuje instrumenty medyczne ułatwiające badanie, wprowadza np. wziernik nosowy.
W 1908 roku Antoni Jurasz powraca do Polski i zostaje powołany na Katedrę Laryngologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Później kilkakrotnie piastuje urząd dziekana Wydziału Lekarskiego, a w trakcie pierwszej wojny światowej pełni funkcję rektora tej uczelni.
W 1919 roku przenosi się do Poznania, gdzie organizuje klinikę laryngologii przy powstającym Uniwersytecie Poznańskim.
W dorobku ma ponad 100 prac naukowych i kilka podręczników. Ponadto przez wiele lat pełni funkcję kuratora Koła Medyków i naczelnego redaktora „Nowin Lekarskich”.
Korzystano z: jurasza.umk.pl
Foto: commons.wikimedia.org, domena publiczna
