WANDA LANDOWSKA
Pianistka i kompozytorka, pedagog.
Ur. 5.07.1879 w Warszawie – zm. 16.10.1959 w Lakeville w USA.
Lekcje gry na fortepianie rozpoczyna w wieku czterech lat, później studiuje w konserwatorium w Warszawie, następnie w Berlinie kompozycję u Henryka Urbana. Debiutuje w wieku 14 lat, wykonując suitę angielską e-moll Johanna Sebastiana Bacha.
Jej kompozycje są nowoczesne, mimo tego lub… dzięki temu właśnie, cieszą się zainteresowaniem. Jednak na karty historii muzyki Wanda Landowska wpisuje się doskonałą grą na klawesynie. Chce odrodzić muzykę renesansową i barokową.
W roku 1910 na Festiwalu Chopinowskim we Lwowie wykonuje szereg utworów dawnych polskich kompozytorów. W roku 1913 otwiera pierwszą na świecie klasę gry na klawesynie w berlińskiej Hochschule für Musik.
Po wybuchu wojny wyjeżdża do Szwajcarii, później do Paryża. Koncertuje i wykłada na Sorbonie, prowadzi też klasę klawesynu w Ecole Normale.
W roku 1927 w Saint-Leu-la-Forêt we Francji zakłada L’Ecole de Musique Ancienne (szkołę muzyki dawnej).
Z wybuchem II wojny światowej opuszcza Paryż, przenosi się na południe Francji, później, w roku 1941, na stałe do Stanów Zjednoczonych.
Wanda Landowska zostaje pochowana na cmentarzu przy kościele w Taverny we Francji.
Decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej jeden z kraterów na Wenus zostaje nazwany: Landowska.
Korzystano z: wikipedia, culture.pl, meakultura.pl
Foto: commons.wikimedia.org
