MIKOŁAJ SMOGULECKI
Misjonarz w Chinach, podróżnik, matematyk, astronom.
Ur. w 1610 w Krakowie – zm. 17.09.1656 w Zhaoqing w Chinach.
Kształci się w szkołach jezuickich w Brunsberdze, później studiuje matematykę i astronomię we Fryburgu. W roku 1626 publikuje dysputę Sol illustratus ac propugnatus… („W sprawie plam słonecznych”), w której dowodzi, że plamy są rzeczywistymi wytworami na Słońcu, a nie, jak uważano, cieniami innych ciał niebieskich.
Wyjeżdża do Rzymu na studia filozoficzne, a dwa lata później do Padwy, by studiować prawo.
W 1636 roku Mikołaj Smogulecki dołącza do zakonu jezuitów, starając się uzyskać zgodę na wyjazd na misję zagraniczną. Cel osiąga dopiero w roku 1643. Rok później znajduje się już w Batawii na Jawie, by na miejscu prowadzi działalność misyjną, starając się jednocześnie dostać do Chin kontynentalnych. W upragnione miejsce trafia ostatecznie w roku 1646. Szybko uczy się języka, poznaje i opisuje obyczaje i tradycje mieszańców. Poza działalnością duszpasterską, Mikołaj Smogulecki wykłada Chińczykom astronomię i matematykę. Wiele wskazuje na to, że to właśnie on przedstawił Chińczykom logarytmy.
W roku 1653, uzyskawszy od cesarza Shunzhi zgodę na ewangelizację Mandżurii, rozpoczyna wędrówkę po całej krainie. Po trzech latach podróży choruje, w konsekwencji tej choroby umiera w drodze do Kantonu.
Korzystano z: ipsb.nina.gov.pl
