KAROL BOHDANOWICZ
Specjalista w dziedzinie geologii złożowej i górnictwa uważany za twórcę polskiej geologii gospodarczej, geograf, wybitny badacz Rosji.
Ur. 29.11.1864 w Lucynie (Lucyn, dzisiejsza Łotwa) – zm. 5.06.1947 w Warszawie.
ROSJA
Od roku 1885 studiuje geologię w Instytucie Górniczym w Petersburgu. W tym samym roku odbywa pierwszą wyprawę badawczą na Ural, jako pomocnik prof. Czernyszewa.
W latach 1886-89 Karol Nereusz Bohdanowicz pracuje jako geolog-inżynier przy budowie kolei w Kraju Zakaspijskim. Po zakończeniu ekspedycji od razu wchodzi w skład kolejnej wielkiej wyprawy naukowej Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego badającej przez 3 lata Tybet i góry Kunlun.
W 1893 roku zostaje kierownikiem grupy geologów i inżynierów, wyznaczających trasę kolei transsyberyjskiej na odcinku Ob-Bajkał, a także badających okolicę pod kątem złóż surowców naturalnych. Od roku 1897 kieruje wyprawą naukową Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego nad Morze Ochockie i na Kamczatkę.
W 1900 r. otrzymuje złoty medal Wystawy Powszechnej w Paryżu za mapy geologiczne z wyprawy ochocko-kamczackiej. Rok później zostaje młodszym geologiem Komitetu Geologicznego w Petersburgu. Z nową funkcją otrzymuje zadanie zbadania geologicznego wschodniego Kaukazu, w tym złóż nafty w Baku. Wkrótce zostaje profesorem nadzwyczajnym.
Od roku 1905 bada złoża ropy naftowej. Odkrywa szereg złóż na Kubaniu. Wtedy też otrzymuje medal Rosyjskiej Akademii Nauk. Zostaje starszym geologiem, a parę lat później dyrektorem Komitetu Geologicznego. W roku 1916 obejmuje wiceprezesurę Francuskiego Towarzystwa Geologicznego. W 1917 r. rezygnuje z funkcji dyrektora Komitetu Geologicznego na znak protestu przeciw nowym porządkom. Rok później zostaje dziekanem nowo utworzonego Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego w Petersburgu.
POLSKA
W roku 1919 wraca do Polski, gdzie rozpoczyna pracę w firmie naftowej. Od roku 1921 aż do 1935, kiedy przechodzi na emeryturę, jest profesorem Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W roku 1938 zostaje dyrektorem Państwowego Instytutu Geologicznego, funkcję tę pełni aż do śmierci. Jest autorem ok. 200 prac naukowych, w tym podręczników i monografii.
Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Korzystano m.in. z: robertniedzwiedzki.ing.uni.wroc.pl, pl.wikipedia.org, historia.agh.edu.pl
