ZBIGNIEW HERBERT
Poeta, także eseista i dramaturg, tłumaczony na kilkadziesiąt języków.
Ur. 29.10.1924 we Lwowie – zm. 28.07.1998 w Warszawie
Dzieciństwo i okres nastoletni spędza we Lwowie. Uczy się na tajnych kompletach i w roku 1943 zdaje tu maturę. Podczas okupacji jest jednym z karmicieli wszy w produkującym szczepionki przeciwtyfusowe Instytucie profesora Rudolfa Weigla. Przed drugim wkroczeniem armii sowieckiej do Lwowa wyjeżdża do Krakowa. Tutaj kończy studia ekonomiczne w Akademii Handlowej, a następnie prawnicze na toruńskim Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. W tym czasie powstają pierwsze teksty publicystyczne. Od 1951 r. Herbert mieszka w Warszawie, zbiega się to z wydaniem pierwszych utworów poetyckich.
Pełny debiut poetycki, czyli tom „Struna światła”, pojawia się w – jak się później okaże – przełomowym dla Polski roku 1956.
POEZJE I ESEJE
Charakterystycznym motywem poezji Herberta są nawiązania do symboliki, tradycji i mitów cywilizacji śródziemnomorskiej oraz motywy z uniwersum europejskiego chrześcijaństwa. W centrum tego kulturowego krajobrazu będzie się przechadzał współczesny poecie człowiek. Bez wątpienia to poezja intelektualna. Bez wątpienia piękna. Dla wielu – przede wszystkim zaangażowana. Kolejne lata przynoszą tomy wierszy: „Hermes, pies i gwiazda” (w roku 1957), „Studium przedmiotu” (1961), „Napis” (1969), „Pan Cogito” (1974), „Raport z oblężonego Miasta” (1983), „Elegia na odejście” (1990), „Rovigo” (1992), „Epilog burzy” (1998). Podróże po Europie owocują fantastycznymi zbiorami esejów: „Barbarzyńca w ogrodzie” (1962), „Martwa natura z wędzidłem” (1993), „Labirynt nad morzem” (2000), „Król mrówek” (2001). Z czasem w wierszach pojawia się postać alter ego poety – Pan Cogito. Postać, która z czasem staje się rozpoznawalna przez miłośników poezji z całego świata. Warto zauważyć, że utwory Herberta wydane są dziś w tłumaczeniach na prawie 40 języków.
Poeta odbiera wiele nagród przyznawanych przez różne gremia działające za granicą, a związane z Polską. Zostaje także wyróżniony kolejno: Internationaler Nikolaus-Lenau-Preis (w roku 1965), Gottfried-von-Herder-Preis (1973), Petrarca-Preis (1979), Bruno Schulz Prize (1988), Jerusalem Prize for the Freedom of the Individual in Society (1991), The T.S. Eliot Award for Creative Writing (1995). Preis der Stadt Münster für Europäische Poesie (1997).
W 1993 przyjmuje członkostwo American Academy of Arts and Sciences.
Umiera w wieku 73 lat, po długiej chorobie. Zostaje pochowany w Warszawie, na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 14-3-2)
Korzystano m.in. z: fundacjaherberta.com, porta-polonica.de
