ADOLF BECK
Lekarz fizjolog, pionier światowej elektroencefalografii.
Ur. 1.01.1863 w Krakowie – zm. w 1942 we Lwowie.
KRAKÓW
Młodość spędza w Krakowie, gdzie studiuje medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Już jako student odkrywa, że elektryczna aktywność mózgu zwierząt ulega zmianom pod wypływem różnorakich bodźców. Od 1888 roku jest asystentem profesora Napoleona Cybulskiego, twórcy krakowskiej szkoły fizjologicznej, w Zakładzie Fizjologii i Histologii UJ. Prowadzi tu badania nad fizjologią ośrodków nerwowych, skupiając się przede wszystkim na możliwościach wykorzystania elektrofizjologii do lokalizacji poszczególnych funkcji w mózgu. Wyniki tych badań spisuje w pracy doktorskiej „Oznaczenie lokalizacyi w mózgu i rdzeniu za pomocą zjawisk elektrycznych”.
W konsekwencji tych badań odkrywa zjawisko, które nazywa „aktywnym prądem niezależnym”. Chodzi mianowicie o przepływ prądu występujący w mózgu niezależnie od stymulacji. Zarejestrowane podczas tych eksperymentów zmiany potencjału elektrycznego należą do pierwszych elektroencefalogramów na świecie. Dziś taki zapis stanowi ważną metodę diagnostyczną i jest powszechnie znany jako EEG.
LWÓW
W 1894 roku habilituje się dzięki pracy „O zmianach ciśnienia krwi w żyłach”. Rok później obejmuje kierownictwo nowo powstałej katedry w Zakładzie Fizjologii na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego.
Przez 40 lat wykłada fizjologię, prowadząc jednocześnie badania nad układem nerwowym, z czasem zostaje dziekanem Wydziału Lekarskiego, wreszcie – rektorem UL. Podręcznik „Fizyologia układu nerwowego środkowego” wydaje w roku 1913. W tym samym czasie zostaje członkiem korespondentem krakowskiej Akademii Umiejętności (od 1830 roku zaś – członkiem czynnym).
W 1915 roku, wraz z profesorem Napoleonem Cybulskim, publikuje pracę „Fizyologia człowieka”.
Jego wieloletnia praca stanowi podwaliny całej elektroencefalografii.
W 1934 roku Wydział Lekarski Uniwersytetu Lwowskiego odznacza Adolfa Becka dyplomem i pierścieniem z inskrypcją Bene merenti. Wkrótce wybitny fizjolog otrzymuje również tytuł honorowego profesora Uniwersytetu Jana Kazimierza.
W czasie drugiej wojny światowej trafia do obozu pracy. W sierpniu 1942 roku, w trakcie wywozu do obozu zagłady w Bełżcu, popełnia samobójstwo zażywając cyjanek potasu.
Korzystano m.in. z: „Żydzi polscy – historie niezwykłe”, rozdział „Adolf Beck”, aut. Paweł Fijałkowski
