KAZIMIERZ KURATOWSKI
Matematyk, pedagog, członek wielu zagranicznych akademii nauk, doctor honoris causa kilku europejskich uniwersytetów.
Ur. 2.02.1896 w Warszawie – zm. 18.06.1980, również w Warszawie.
POCZĄTKI
W roku 1913 zdaje maturę w warszawskim Gimnazjum Filologicznym Chrzanowskiego. Studiuje następnie przez rok na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu w Glasgow, po czym wraca do Warszawy i kończy studia matematyczne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym. Wśród mistrzów Kuratowskiego wymienić należy bez wątpienia: topologów – Zygmunta Janiszewskiego i Stefana Mazurkiewicza, Wacława Sierpińskiego oraz logika Jana Łukasiewicza. W roku 1921 pisze pracę doktorską poświęcając ją właśnie topologii.
LWÓW I WARSZAWA
Obejmuje katedrę na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej, spędza tu siedem kolejnych, wyjątkowo owocnych lat. W roku 1934 prowadzi już katedrę matematyki na Uniwersytecie Warszawskim. Profesorem tej uczelni będzie przez następnych 30 lat.
W czasie kilkudziesięcioletniej kariery naukowej rozwiązuje kilka ważnych problemów współczesnej matematyki (na przykład problem Łuzina o złożoności deskryptywnej powierzchni Lebesgue’a). Dzięki swoim pracom wzbogaca kilka działów topologii, w szczególności deskryptywną teorię mnogości i teorię wymiaru.
Podczas okupacji nie opuszcza Polski, od maja 1943 roku do wybuchu powstania ukrywa się pod przybranym nazwiskiem. Wykłada w tym czasie na tajnym uniwersytecie, współpracuje również z AK.
W latach 1946-53 przewodzi Polskiemu Towarzystwu Matematycznemu. Powołuje do życia Państwowy Instytut Matematyczny, jest jego dyrektorem od roku 1949 do 1967.
ZAGRANICA
W latach 1963-1966 jest wiceprezesem Międzynarodowej Unii Matematycznej. Co więcej – jest członkiem Węgierskiej Akademii Nauk, Akademii Nauk ZSRR, Royal Society of Edinburgh, Włoskiej Akademii Nauk i Sztuk w Palermo, Austriackiej Akademii Nauk, Akademii Nauk NRD w Berlinie, Rzymskiej Akademii dei Lincei oraz Argentyńskiej Akademii Nauk. Otrzymuje doktoraty honoris causa uniwersytetów w Pradze, Glasgow, Wrocławiu i Paryżu.
Tylko po wojnie Kuratowski ogłasza ponad 60 prac naukowych. Pisze dwa wielokrotnie wznawiane i tłumaczone na języki obce podręczniki: Rachunek różniczkowy i całkowy oraz Wstęp do teorii mnogości i topologii. Wydaje również monografię Teoria mnogości (wraz z A. Mostowskim), tłumaczoną później na angielski i rosyjski. Opus magnum Kuratowskiego to bez wątpienia monografia Topologie, wydana w roku 1950, w kolejnych edycjach uzupełniana przez autora, aż do nadania jej ostatecznego kształtu w wersji angielskiej z roku 1968.
W uznaniu zasług polskiego matematyka jedna z planetoid (26205) tzw. pasa głównego otrzymuje nazwę Kuratowski.
Korzystano m.in. z: leksykon.ptm.mimuw.edu.pl, a także bardzo ciekawego tekstu Ryszarda Engelkinga „Wspomnienia o profesorze Kazimierzu Kuratowskim„