WŁADYSŁAW TACZANOWSKI
Zoolog uznawany za najwybitniejszego polskiego ornitologa, odkrywca ponad 40 gatunków fauny, nie tylko ptaków.
Ur. 1.03.1819 w Jabłonnie koło Lublina – zm. 17.01.1890 w Warszawie.
POCZĄTKI
Po ukończeniu gimnazjum w Lublinie podejmuje pracę jako administrator w lubelskich majątkach. W 1852 roku obejmuje stanowisko konserwatora zbioru ornitologicznego przy sekcji leśnej Gubernialnego Zarządu Radomskiego. Następnie, od 1855 roku, pełni funkcję adiunkta w Gabinecie Zoologicznym Szkoły Głównej w Warszawie, którego kierownikiem i kustoszem zostaje w roku 1862.
Od lat 60. do lat 90. XIX wieku pracuje w prestiżowych europejskich muzeach, m.in. w Wiedniu, Berlinie, Paryżu i Londynie.
DOROBEK NAUKOWY
W latach 1866-1867 bierze udział w wyprawie naukowej do Algierii, w konsekwencji czego zostaje członkiem algierskiej Académie Hippone w Bône (obecnie Université Badji Mokhtar – Annaba). Po wyprawie zajmuje się badaniami ornitofauny Azji i Ameryki.
Za najważniejsze dzieła Taczanowskiego uznaje się: trzytomowe Ornitologie de Perou, w którym opisuje ponad 1400 gatunków ptaków z Ameryki Południowej oraz Fauna ornithologique de la Siberie orientale, będące najobszerniejszym wówczas zestawieniem ptaków Syberii.
Bez wątpienia dzięki tym właśnie publikacjom zostaje uznany za jednego z najwybitniejszych ówczesnych ornitologów.
Taczanowski bada także polskie ptaki, poświęca im dwutomowe dzieło „Ptaki krajowe” wydane w 1882 roku przez Polską Akademię Umiejętności. Poza ptakami zajmuje się również nietoperzami i pajęczakami.
W dorobku ma w sumie około 590 prac naukowych i opracowań haseł zoologicznych do „Encyklopedii powszechnej” Samuela Orgelbranda. Co więcej – jest odkrywcą ponad 40 gatunków zwierząt, w tym 20 gatunków ptaków. Należy do licznych akademii i towarzystw naukowych: w Wiedniu, Bostonie, Petersburgu, Paryżu, a także Berlinie. Jego publikacje można znaleźć w czołowych czasopismach ornitologicznych w Anglii, Francji, Rosji i Niemczech.
Jego imieniem nazwano gatunek z rodzaju paka (Agouti taczanowskii) oraz kilka gatunków ptaków, m.in.: klejnocika Taczanowskiego (Leucippus taczanowskii), krótkolotkę Taczanowskiego (Bradypterus tacsanowskius), muchotyranika Taczanowskiego (Leptopogon taczanowskii) oraz trzęsiogona Taczanowskiego (Cinclodes taczanowskii).
Umiera 17 stycznia 1890 w Warszawie, zostaje pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Korzystano z: muzeumzamoyskich.pl, pl.wikipedia.org
Foto: 1883, commons.wikimedia.org, domena publiczna
