ALFRED TARSKI
Logik, filozof, twórca semantycznej definicji prawdy. Wykładowca Harvardu, Berkeley i wielu innych światowych uczelni.
Ur. 14.01.1901 w Warszawie – zm. 26.10.1983 w Berkeley w USA.
Przychodzi na świat jako Alfred Tajtelbaum w warszawskiej rodzinie polskich Żydów. W roku 1918 rozpoczyna studia biologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, porzuca je jednak na rzecz studiów filozoficznych. Pięć lat później, wraz z bratem, zmienia nazwisko na Tarski, jednocześnie symbolicznie przechodząc na katolicyzm (mimo realnego ateizmu).
W 1924 roku doktoryzuje się, rok później – habilituje.
Tuż przed wybuchem II wojny światowej udaje się do Stanów Zjednoczonych. Od razu obejmuje stanowisko wykładowcy na Uniwersytecie Harvarda, później także na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Zostaje też członkiem Institute for Advanced Study w Princeton oraz profesorem wizytującym uczelni w Nowym Jorku, Los Angeles, Meksyku, Chile, Londynie oraz na paryskiej Sorbonie.
Jest inicjatorem programu algebraizacji i topologizacji logiki matematycznej, który przyczynia się do znacznego rozwoju tej dziedziny. Najważniejszym pośród filozoficznych dokonań Tarskiego jest opracowanie semantycznej teorii prawdy, która otwiera nowe drogi rozwoju semantyki, logiki oraz filozofii matematyki, jednocześnie stając się fundamentem do powstania nowego działu logiki matematycznej – teorii modeli.
W roku 2000 Tarski zostaje uhonorowany przez Komisję Nazewnictwa Międzynarodowej Unii Astronomicznej, która nazywa planetoidę 13672 jego imieniem.
Korzystano m.in. z: polskieradio.pl, histmag.org
