JAN LUCJAN MIERZEJEWSKI Мержеевский Иван Павлович
Lekarz psychiatra i neurolog pracujący w Rosji, profesor Cesarskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej w Petersburgu, współtwórca rosyjskiej szkoły psychiatrycznej.
Ur. 10 lub 22 lutego 1838 w Jędrzejowie – zm. w marcu roku 1908 w Paryżu.
STUDIA
Zaraz po ukończeniu (ze srebrnym medalem) gimnazjum gubernialnego w Lublinie, wygrywa konkurs Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego i otrzymuje stypendium. Dzięki niemu kontynuuje naukę w Carskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej w Petersburgu. Już jako student daje się poznać jako postać wybitna: w 1861 roku uzyskuje dyplom ze srebrnym medalem i nagrodą Busza (założyciela Akademii). W tym samym czasie wygrywa konkurs na stanowisko asystenta w klinice neurologiczno-psychiatrycznej kierowanej przez Jana Balińskiego, uznawanego za twórcę rosyjskiej psychiatrii naukowej. Mierzejewski szybko otrzymuje stałą posadę w klinice i zostaje następcą kierownika.
W 1865 roku doktoryzuje się na podstawie rozprawy Badania kliniczne szalenców (vesanici). Dwa lata później zostaje młodszym lekarzem w klinice psychiatryczno-neurologicznej.
W latach 1872-1875 uczy się w najważniejszych ośrodkach naukowych w Europie. Dokształca się z neurologii i psychiatrii i wybitnych znawców m.in. u Carla F. Westphala, Rudolfa F. Virchowa, Frederika Jakoba Henlego, Fridricha S. Merkla, Jeana-Martina Charcota, Edmé F. Vulpiana i Claude’a Bernarda. Zaprzyjaźnia się z najbardziej cenionym psychiatrą francuskim – Valentinem Magnanem.
PRACA
W 1876 roku zostaje docentem etatowym w klinice Balińskiego (który to przechodzi wówczas na emeryturę), co więcej – po kilku miesiącach przejmuje funkcję kierownika kliniki i katedry. Pod rządami Mierzejewskiego klinika szybko się rozwija. Doprowadza on do finalizacji budowy nowoczesnego gmachu liczącego sto łóżek, rozbudowuje także zaplecze naukowe, inicjuje powstanie oddziału pediatryczno-psychiatrycznego.
Rok później otrzymuje nominację na profesora zwyczajnego. Wykłada wiedzę o chorobach nerwowych i umysłowychna macierzystej uczelni oraz na żeńskich kursach medycznych. Od 1878 roku jest członkiem Rady Medycznej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a od 1887 roku członkiem rady przy przytułku dla obłąkanych przy stacji Udielnaja.
Od 1886 roku z jego inicjatywy organizowane są rosyjskie zjazdy psychiatryczne. W latach 1880-1903 Mierzejewski jest prezesem Towarzystwa Psychiatrów w Petersburgu, następnie pozostaje jego prezesem honorowym.
Należy do Koła Lekarzy Polskich w Petersburgu (później Związek Polski Lekarzy i Przyrodników), Towarzystwa Lekarskiego w Warszawie, Przyjaciół Nauk w Poznaniu oraz do francuskiej Akademii Nauk i angielskiego Royal College of Psychiatrists. Jest również honorowym członkiem Towarzystw Lekarskich w Krakowie i Wilnie.
Umiera w Paryżu w marcu 1908 roku. Zostaje pochowany w Petersburgu na Cmentarzu Wyborskim.
Korzystano m.in. z: wikipedia.org, polskipetersburg.pl
Foto: commons.wikimedia.org, domena publiczna
