JAN NAGÓRSKI
Lotnik, pionier awiacji, pierwszy na świecie lotnik polarny i pierwszy wykonawca akrobacji lotniczych hydroplanem.
Ur. 8.02.1888 we Włocławku – zm. 9.06.1976 w Warszawie.
Przychodzi na świat w rodzinie właściciela małego gospodarstwa we Włocławku. Po szóstej klasie jest zmuszony przerwać naukę z powodów finansowych. Pomimo tego, w wieku 17 lat sam zostaje nauczycielem w szkole w Krośniewicach, a po roku zdaje maturę. Dostaje się do rosyjskiej szkoły oficerów piechoty w Odessie, a po jej ukończeniu trafia do 23. Pułku Strzelców w Chabarowsku. Wkrótce potem podejmuje studia w Szkole Inżynierów Morskich w Petersburgu i zapisuje się na kurs pilotażu.
W 1913 roku Jan Nagórski jednocześnie zdobywa tytuł inżyniera morskiego i lotnika wojennego. Rok później dostaje zadanie odnalezienia zaginionej wyprawy G. Siedowa, G. Brusiłowa i W. Rusanowa. 21 sierpnia 1914 roku Nagórski odbywa pierwszy w historii lot nad Arktyką.
Ogółem, w trakcie trwania misji, wykonuje pięć takich lotów. Podczas jednego z nich odkrywa dziennik wyprawy Siedowa, nie udaje mu się jednak dotrzeć do zaginionej ekspedycji. Po powrocie bierze udział w I wojnie światowej w eskadrze lotnictwa morskiego. W 1916 roku, jako pierwszy lotnik na świecie, wykonuje tzw. „pętlę” wodnosamolotem.
W czasie wojny kilkakrotnie pojawiają się informacje o domniemanej tragicznej śmierci Nagórskiego. Ten jednak żyje i pracuje jako inżynier aż do 1976 roku, kiedy umiera i zostaje pochowany na warszawskim cmentarzu komunalnym „na Wólce”.
Korzystano m.in. z: arcticback.eu, en.wikipedia.org
