WŁADYSŁAW REYMONT, STANISŁAW WŁADYSŁAW REJMENT
Pisarz, prozaik i nowelista, drugi polski laureat Literackiej Nagrody Nobla.
Ur. 7.05.1867 w Kobielach Wielkich – zm. 5.12.1925 w Warszawie.
Przychodzi na świat jako Stanisław Władysław Rejment, syn organisty. Rodzice nalegają, by kontynuował karierę ojca, chłopak jednak buntuje się i wyjeżdża do rodziny w Warszawie. Kończy Warszawską Szkołę Niedzielno-Rzemieślniczą. W kolejnych latach uczy się krawiectwa, grywa z wędrownymi trupami teatralnymi, w końcu dostaje posadę jako niskiej rangi pracownik Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.
W roku 1890 poznaje adepta wiedzy tajemnej częstochowianina Puscha, pod którego wpływem wyjeżdża do Niemiec szerzyć spirytyzm, szybko jednak wraca do pracy na kolei. Z nudów pisze – początkowo wiersze i dzienniki, następnie także opowiadania i nowele.
Po debiucie literackim (nowela „Śmierć” opublikowana w warszawskim „Głosie”) przenosi się do Warszawy i postanawia żyć z pisania. W późniejszych latach dużo podróżuje, nawiązując kontakty wśród europejskich elit literackich.
W roku 1895 Władysław Reymont pisze pierwszą dużą powieść, czyli ”Komediantkę”. Kolejne powieści Reymonta to „Fermenty”, „Ziemia obiecana” i „Chłopi”. Za tę ostatnią w roku 1917 otrzymuje nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności, a w roku 1924 Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Rywalami są Stefan Żeromski i Tomasz Mann.:
We własnej notce biograficznej napisanej na potrzeby nagrody Nobla pisze, że ma jeszcze wiele do powiedzenia, ale nie wie, czy wcześniej nie przyjdzie po niego śmierć. Umiera rok później. Jego trumna spoczywa w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim, serce zostaje umieszczone w kościele św. Krzyża.
Korzystano m.in. z: culture.pl, ipsb.nina.gov, nobelprize.org.
