Leon Marchlewski
Leon Marchlewski

LEON MARCHLEWSKI

Wybitny chemik i biochemik, autor nowych metod badań chemicznych, filozof.

Ur. 15.12.1869 we Włocławku – zm. 16.01.1946 w Krakowie.

Studiuje nauki chemiczne na politechnice w Zurychu. Po studiach zostaje asystentem chemika Jerzego Lungego. Dzięki temu wspólnie ulepszają aparaturę gazomierniczą. Opracowują także tabele zależności gęstości kwasów solnego i azotowego od stężenia roztworów tych kwasów.

W roku 1892 uzyskuje tytuł doktora filozofii i wyjeżdża do Kersel pod Manchesterem, aby pracować jako asystent chemika-organika Edwarda Schnucka. Tutaj Marchlewski poznaje chemię związków występujących w roślinach, głównie chemię barwników roślinnych. W 1897 roku przenosi się do pobliskiego Clayton, gdzie podejmuje pracę w fabryce barwników i środków farmaceutycznych jako kierownik pracowni naukowej. Ponadto pracuje jako wykładowca chemii organicznej w Instytucie Technologicznym w Manchesterze.

W 1900 roku Leon Machlewski wraca do Polski, by objąć stanowisko starszego inspektora w krakowskim Zakładzie Badania Środków Spożywczych. Zostaje profesorem chemii organicznej, a następnie chemii lekarskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1926-28 pełni funkcję rektora uczelni.

W badaniach koncentruje się głównie na chlorofilu i heminie, czyli naturalnych barwnikach oraz

Leon Paweł Marchlewski, archiwum NAC, domena publiczna
Leon Paweł Marchlewski, archiwum NAC, domena publiczna

na budowie cukrów. Jest pionierem w dziedzinie zastosowań spektrofotometrii w zakresie UV do ustalania struktury cząsteczek. Opracowuje sposoby oznaczania zawartości węgla w związkach chemicznych metodą miareczkowania wolumetrycznego, zawartości jodu w jego związkach i stężenia tlenków siarki i tlenków azotu w procesach produkcji kwasu siarkowego i kwasu azotowego.

Jest autorem ponad 200 publikacji, członkiem m.in. Akademii Umiejętności, Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej oraz Francuskiego Towarzystwa Chemicznego.

Leon Marchlewski umiera w 1946 roku, zostaje pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Korzystano m.in. z: encyklopedia PWN, Kwartalnik_Historii_Nauki_i_Techniki-r1966-t11

Foto: Wikimedia Commons

NAUKI PRZYRODNICZE