JAN BEYZYM
Jezuicki misjonarz, inicjator budowy szpitala dla trędowatych na Madagaskarze, wieloletni opiekun chorych na trąd.
Ur. 15.05.1850 w Beyzymach Wielkich (Wołyń) – zm. 2.10.1912 na Madagaskarze.
Jako młody chłopak wraz z matką przeprowadza się do Kijowa. Po ukończeniu gimnazjum wyjeżdża do Galicji i wstępuje do nowicjatu oo. Jezuitów w Starej Wsi. Odbywa studia humanistyczne, filozoficzne i teologiczne.
W roku 1881 Jan Beyzym przyjmuje święcenia kapłańskie. W roku 1886 wyjeżdża do Chyrowa, gdzie przez kolejne lata jest wychowawcą młodzieży w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym oo. Jezuitów.
W 1898 roku wyjeżdża na Madagaskar na misję. Pracuje tu pośród 150 trędowatych w leprozorium. Widząc skalę problemu, rozpoczyna kampanię na rzecz zebrania funduszy, pozwalających na zbudowanie szpitala. Udaje mu się zebrać 25 tys. franków, czyli tylko 5 tysięcy mniej niż jest przewidziane w projekcie.
Leprozorium – słowo oznaczające ośrodek dla dotkniętych trądem, pochodzi od łacińskiego „lepra”, przejętego bez zmian z greki, oznaczającego właśnie tę, do niedawna śmiertelną, chorobę.
Ostatecznie szpital zostaje oddany do użytku w roku 1911. Chorzy mają dostęp do bieżącej wody, co więcej – w obiekcie pracuje wykwalifikowany personel medyczny. Szpital składa się z dwóch budynków, apteki, kaplicy, a także domu dla pielęgniarzy i misjonarzy. Może pomieścić ogółem 200 chorych.
Podczas pracy ojciec Beyzym sam zaraża się trądem. Wkrótce potem zaś zapada na śmiertelną febrę. W konsekwencji, w wieku zaledwie 62 lat, umiera. Pochowany w Maranie koło Fianarantsoa na Madagaskarze.
W roku 2002 o. Beyzym zostaje beatyfikowany przez Jana Pawła II.
Korzystano m.in. z: „Polacy światu” Bolesława Orłowskiego, beyzym.pl
